za bardzo się objadlem w pracy i załapałem leniwca. do domu wróciłem z Marzeną samochodem! straszna profanacja ale to dowód że jeszcze nie mam ostatniego stadium cyklozy...
...tradycyjnie ze względu na brak czasu zaraz po trzaśnięciu drzwiami samochodu polecieliśmy z Marzeną na start. Zero rozgrzewki, normalnie nic!. Pierwsza pętla dość nierówna i szarpana, często brakowało tchu. Tam gdzie się dało skakałem od grupki do grupki unikając silnego wiatru - jak zwykle w ryja. Druga pętla już bardzo równa, praktycznie pokonana samemu. Trasa płaska i prosta bez technicznych elementów. Zaskoczeniem okazały się schody do pokonania pieszo :) 30 stopni skutecznie podnosiło puls. Marzena z niewielkim opóźnieniem dojechała na metę na drugiej pozycji za co dostała kasetę XT. ja w openie 19 a w M3 6. Bardzo udana impreza, wyborne nagrody, w przyszłym roku już sobota bedzie zarezerwowana na kolejny Suski weekend!
kasa się skończyła bo wszystko poszło jak zwykle na rower. Jeść trzeba... ale co? no jak to co?! trza iść-jechać do lasu i pogrzebać w runie leśnym za kurkami do sosu kurkowego i polędwiczek :) Objechaliśmy cały kwartał lasu i nic...zero,null w zamian złapałem 2kleszcze.
Dziś bez rowerów. Szukaliśmy nietoperków i dmuchałem w chucie szkła w Piechowicach, aby zrobić wazonik. Nie wyszło… Po naszym urlopie czujemy lekki niedosyt, nie było maratonu, pogoda nie pozwoliła nam zrealizować wszystkich planów. Karkonosze są tak fajne dla rowerzystów, ze następny urlop zapewne też tu spędzimy. Wszystkim, którzy nie lubią gwaru Szklarskiej polecamy Piechowice. Jest tam super piekarnia Halutek – pieczywo rewelacyjne, zajadaliśmy się chlebem pytlowym, bułkami i sernikiem. Żadnej gumy, jeden szlif. To chyba sukces?
Dziś znów odwiedziliśmy naszych południowych sąsiadów. Początek taki sam, jak parę dni temu: Szklarska Poręba (kamienista droga wzdłuż rzeki Kamiennej daje mocno w kość) i tak samo zimne Jakuszyce, jak ostatnio. W Jakuszycach Marzena wczuła się w klimat narciarstwa klasycznego i na sucho próbowała swych sił w biathlonie. W Harrahovie ja z kolei próbowałem wjechać na skocznię narciarską, ale było trochę za stromo . Kolejny fragment drogi był dosyć ciężki, długi – ponad 10-km podjazd, aż w końcu trafiliśmy do malowniczo położonego schroniska Dvoracky (1140 m n.p.m.). Za schroniskiem nie zdążyliśmy nawet odpocząć, bo czekał na nas stromy zjazd (ok. pól km zjazd i 100 metrów różnicy wzniesień). Następnym punktem wycieczki miały być Horni Misecky, ale po drodze trochę się pogubiliśmy i zanim tam trafiliśmy zrobiliśmy jeszcze parę dodatkowym metrów przewyższenia. Dzięki temu uratowaliśmy niemiecką rodzinę z opresji (zagrzebali samochód w środku lasu w błocie, nie wiadomo, jak długo czekali na pomoc. myślę, że długo, biorąc pod uwagę misterne konstrukcje z patyków pod kołami). Korzystając z tras narciarskich dotarliśmy do Spindleruvego Mlyna skąd rozpoczął się najdłuższy podjazd tego dnia – na Przełęcz Karkonoską (1200 m n.p.m.). Przez to, że pogubiliśmy się w Czechach na szczycie byliśmy dopiero o godz. 20.30, a do Piechowic mieliśmy jeszcze ok. 30 km. Całe szczęście, ze zabraliśmy cieplejsze ubrania i lampki. Na szczycie ubraliśmy wszystko na siebie, bo przed nami był 15 km zjazd. Droga była mocno dziurawa, robiło się ciemno, więc musieliśmy bardzo uważać, żeby nie nabrać za dużej prędkości. Hamulce się grzały, parę razy zatrzymaliśmy się, aby je schłodzić. Przez Przesiekę i Sobieszów wróciliśmy do Piechowic. Trasa miała 95 km i 2 035 m przewyższenia. Dużo, jak dla nas. Na obiad tego dnia już nie starczyło czasu.
Trasa: Piechowice- Szklarska Poręba- Jakuszyce – Harrachov – Dvoracky- ???? ten fragment jest jedna wielka niewiadomą- Horni Misecky – Spindleruv Mlyn- Przełęcz Karkonoska – Przesieka – Sobieszów – Piechowice
-Harrachov latem
-wodospad Mumlava
-tuż przed Dvoraczkami
-zaraz za Dvoraczkami
-przełęcz karkonoska zdobyta
-teraz trzeba założyc rajtki - o 20:00 zrobiło się zimnooooo!
-normalnie to jest dużo % pod górę, nam się akurat poszczęściło i mieliśmy dużo % z góry!
Dziś znów miał być lajcik, ale jakoś nie wyszło. Dużo ostrych kamlotów na drodze, aż dziw, że dotąd nie złapaliśmy żadnej gumy. Zobaczyliśmy Zakręt Śmierci, skałę Chybotek (która na serio się chybocze) oraz nieczynną kopalnie kwarcu. Po drodze natrafiliśmy na fajną jaskinię. Na trasie nie było żadnej informacji, gdzie jej dokładnie szukać, pomógł nam napis na drodze wykonany z kamieni. Znów trafiliśmy na trasę BM. Trasa: tu i tam wokół Szkalrskiej
Jejkuuu, jak mnie bola nogi, a Marzena, która pokonała dziś parędziesiąt tysięcy kroków więcej ode mnie, się do mnie nie odzywała… Dziś miał być lajcik bez roweru, a wyszło, jak wyszło. Rano odwiedziliśmy Świątynię Wang w Karpaczu, a potem ze Snieżki czerwonym, potem czarnym szlakiem udaliśmy się do Karpacza. Taki mały odcinek na mapie okazał się w rzeczywistości 20 –km. Marzenie humor się poprawił dopiero w Żydowskiej Restauracji, w której zjedliśmy nie-żydowskie pielmienie i zeppeliny. Ale zionęliśmy czosnkiem ;-)
Po wczorajszej rozmowie z chłopakami, którzy dziś startują zdecydowaliśmy się jechać w wyższe partie gór, gdzie było prawdopodobne, że będzie trochę bardziej sucho. Pogoda się poprawiła na tyle, że wybraliśmy się na dłuższy wypad. Od rana byłem nie w sosie, w końcu tak długo czekaliśmy na ten maraton… Najpierw oczywiście Szklarska Poręba, do której mieliśmy 8 km podjazdu, potem Jakuszyce ze wspaniałą, wakacyjną temperaturą 9 stopni ;-) Mostkiem na Izerze przeprawiamy się na stronę czeską, potem częściowo nieprzejezdnym (ze względu na półmetrowe kamloty, stromiznę i ogromne korzenie) zielonym szlakiem rowerowym dotarliśmy do Iizerki – najwyżej położonej osady w północnych Czechach. Po stronie czeskiej większość dróg była wyasfaltowana, co nie do końca nam się podobało. Jak tylko zobaczyliśmy, że Smrk, który był tego dnia naszym celem, da się wjechać nie-asfaltem, zmieniliśmy trasę. Ostatnie parę kilometrów było ciężkie, zwłaszcza ze względu na luźne kamienie i w pierwszej części jakieś rozkopy, ale udało się nam wjechać na szczyt bez schodzenia z roweru. 1124 m n.p.m. szczyt zaliczony! Jak tylko przekroczyliśmy granicę z Polską znów zrobiło się ciężej. Na trasie powrotnej zahaczyliśmy o BM Świeradów Zdrój i BM Piechowice, na co wskazywały napisy na drodze. Dzięki temu, że w pierwszej części dnia prawie cały czas podjeżdżaliśmy, pod wieczór mięliśmy 15 km zjazd. Brr… zimno było. Dzisiejsza wycieczka miała wynieść ok. 60 km, a wyniosła 94, a więc więcej niż dystans Giga na dzisiejszym maratonie. Rowery zbrukane – nie udało się nam uniknąć mokrych odcinków. Jednak w TPK po 3 dniach opadów brnęlibyśmy po piasty w błocie, tu mieliśmy jedynie do czynienia z potokami wody.
Trasa: Piechowice- Szkalrska Poręba- Jakuszyce – Orle – Most na Izerze – Izerka – Smedava- Smrk- Hala Izerska- Świeradów Zdrój – Piechowice
Wciąż leje, a my średnio co pół godziny toczymy rozmowy w stylu: Ja: widzisz, Marzena, jakby mniej padało… Marzena: ooo widzę, że się przejaśnia, góry w końcu widać. Nie przejaśniało się, nie było widać gór, wciąż lało. Do gospodarstwa agroturystycznego przyjechało paru przecinaków na jutrzejsze zawody. Cóż… gdyby ktoś zasponsorowal nam wymianę napędu po 60 km jazdy w górskim potoku (bo na 100% po sobocie wszystko byłoby do wymiany) to też byśmy pojechali. W końcu taki był zamysł. W zeszłym roku na urlopie, w drodze do Jury jechaliśmy maraton w Hermanowie, w tym roku miała być Jelenia Góra. Nie przewidzieliśmy jednak tego, że będzie tak lało, a mieliśmy ze sobą tylko po jednym zapasowym łańcuchu, sporo dętek i zapasowe klocki. Przed nami jeszcze prawie tydzień urlopu, nie mogliśmy sobie pozwolić na to, że resztę urlopu będziemy włóczyć się z kapcia. Podjęliśmy decyzję, ze odpuszczamy maraton. Niestety…
...podobno nie ma nic piękniejszego niż rodząca kobieta...ja podobnie wyglądam zdobywając kolejne wzniesienie ale na górze to jest już tylko piękny mój rower...
.jpg)
geemax
